“yaşasaydım,yazardım…”

Bir ikindi vaktiydi..
Önce dünyayı üç kez kuşatan gözlerini gördüm, siyahtı. Bir göl, onun tükenmeyen kelimelerine, kalabalıklardan uzaklaşıp hemen geri dönen bakışlarına, mütereddit hâllerine şahit oluyordu sessizce. Kalbini ipek mendillere sarmak istedim, yetişemedim.
Ulu çınarlar altında bir serçenin derdini dinledi ve gitti. Gün batımında son kez gördüm yüzünü, düş kırıklıklarının çepeçevre sardığı yüzünü..
Ellerimde kır çiçekleri değil, gülüşü solmuştu.
Uzun çok uzun zaman geçti sonra. .
Duvarlara çarpa çarpa yankılanan acıyı, kursakta kalan hevesi kanıksadım. Ben ruhumu tarumar edilmiş şehirlerden çekerken bembeyaz sözcükler yağdı gökyüzünden. Yalnızlığımın koluna girip gitmeliyim, çünkü dağıldım.
Kaybettim, artık bunu biliyordum.
Şimdi elimde paramparça bir ayna, yenilgime gülümsüyorum..

Mart 15, 2018 Adapazarı🌹

Yasemin BAL‘a Teşekkür ederiz… 🙏🌙